Interview with Dries Otten
In het hoofd van Dries Otten
Otten staat bekend om zijn realisaties voor particulieren, maar soms kan hij verleid worden tot een samenwerking met project ontwikkelaars, al blijft hij graag weg van de massaproducties.
Special room / Prince Antwerpen – Picture by Studio KATHAN
Het zijn drukke tijden voor meubelontwerper, interieur designer en scenograaf Dries Otten. Net uit vakantie, en al meteen vliegt hij van prospectie naar prospectie, en naar dit interview met ons. We hebben hem weten te strikken naar aanleiding van het laatste project dat hij uitvoerde voor LIFE. Hier zitten we dan, in de pop-up ‘For the love of LIFE’ in de Kammenstraat, om te onderzoeken hoe het er zoal aan toe gaat in het hoofd van een interieur avonturier.
Dag Dries! Wij zijn blij dat we je gestrikt hebben.
Hoe ziet jouw work LIFE balans er tegenwoordig uit?
Dries — “ Redelijk druk, maar zo heb ik het graag. Omdat we voornamelijk met particulieren werken, werken we eerder aan kleinere projecten, waar we er per jaar toch een 20-30 tal van afwerken. We schakelen dus heel snel, en zo kunnen we ons vlot van het ene op het andere project focussen. We zijn getraind in die snelle omschakeling, zonder aan kwaliteit in te moeten boeten.
Als zelfstandige heb ik natuurlijk de vrijheid om mijn agenda in te plannen, al is dit misschien soms een vals gevoel van vrijheid. In principe kan ik opdrachten weigeren, maar eigenlijk neem ik alle projecten aan.
Verder helpt het ook dat ik niet verplicht aan een koffie apparaat moet staan kletsen met vreemde mensen, nu werk ik in een ruimte die ik deel met mijn vriendin en medewerkster Axelle (Vertommen nvdr.), welke ik beide zelf heb gekozen. (glimlacht)
Ook dat is vrijheid.”
“ De vraag naar grote projecten is nooit echt gekomen, en van het begin heb ik altijd ingezet op kwaliteit en expressiviteit in plaats van te willen werken op grote schaal.”
Was het dan een bewuste keuze om zo klein te blijven?
Dries — “ De vraag naar grote projecten is nooit echt gekomen, en van het begin heb ik altijd ingezet op kwaliteit en expressiviteit in plaats van te willen werken op grote schaal. Ik verkies sowieso een snel tempo boven grote projecten waarbij je vaak met lange wachttijden voor vergunningen zit. Mooie projecten verliezen op die manier zo al snel hun vaart. Zo is er het project van het theater in Charleroi waar we al sinds 2016 aan bezig zijn, en dat steeds weer wordt uitgesteld. Een supertof, mooi project met leuke mensen, maar het verliest ook een beetje zijn spanningsboog.”
Hoe ziet zo’n ontwerp proces er over het algemeen uit?
Dries — “ Elk project is een heel persoonlijk proces waarbij we heel veel aan sparring met de klant doen.
Ik krijg het liefst input door de klanten te bevragen en er zo achter te komen wat ze écht willen en nodig hebben. Daar haal ik het meeste uit, en ik denk ook dat het mijn sterkte is. Samen de ruimte bekijken, de mogelijkheden zien. Wat heeft de klant nodig, waar wordt hij gelukkig van? Soms schuiven klanten de verkeerde vraagstelling naar voren, en dan is het aan mij om er achter te komen hoe we tot het beste resultaat kunnen komen. We mikken op een zo kort mogelijke tijdspanne om een schetsontwerp te maken, ook om de ontwerp kost realistisch te houden.”
Waar haal je je inspiratie?
Dries — “ Wat keukens betreft ligt mijn focus steeds op pragmatiek en functionaliteit, het moet een geoliede machine zijn die ergonomisch klopt met zoveel mogelijk sfeer en karakter. De keuken moet als een soort van verlengstuk van de leefwereld van de klant zijn. Ook probeer ik keukens er zo weinig mogelijk als een keuken te laten uitzien, eerder als voortzetting van de woonruimte. Zo draai ik de dingen graag om; de spoelbak er niet laten uitzien als een spoelbak, spelen met lichtinval en ruimte. Soms kom je ook een materiaal tegen waar je een soort verliefdheid voor voelt, en waar je mee wil werken. Zo gaat het idee van de jumping palen in deze pop-up al van 12 jaar geleden mee. Ik wilde ze al gebruiken toen ik nog bij B architecten werkte, later bij de Buchbar van Kim Hertogs, maar nu hebben ze dus eindelijk hun bestemming gevonden en ben ik blij dat bouwheer LIFE zot genoeg was om in mijn idee mee te gaan.”
Opbouw Pop-up tweedehandswinkel / For The Love Of LIFE Antwerpen – Picture by Studio KATHAN
Pop-up tweedehandswinkel / For The Love Of LIFE Antwerpen – Picture by Studio KATHAN
‘We zijn eigenlijk toegepaste kunstenaars die de leefwereld van klanten versterken’
Hoe zou je je eigen stijl omschrijven?
Dries — “ Ik vind eigenlijk dat ik geen eigen stijl heb, ik moet iedereen kunnen bedienen. Het is mijn taak om me te schikken naar klanten, en in dienst te staan van hen. We zijn eigenlijk toegepaste kunstenaars die de leefwereld van klanten versterken. Het gaat toch vooral om mensen gelukkig te maken in hun huis en het onderstrepen van hun persoonlijke gedachten. Gerealiseerde projecten trekken natuurlijk wel een bepaald soort cliënteel aan, waarbij bepaalde vormentalen zich versterken. Ik zie het niet als een stijl, maar er zijn wel elementen die vaak terugkeren : no nonsense, pragmatiek, anti-snobistisch, alles weg van sociale status, speels, en een beetje onconventioneel.”
Dries Otten’s carrière leest een beetje als een avonturenboek. Wat begon als een studie kunst restorator, welke hij overigens nooit uitvoerde, tot klusjesman in Frankrijk, meubelontwerper, scenograaf tot interieur architect.
Een heel a-typisch traject! Hoe kom je tot wie je nu bent en welke identiteit vanuit je afgelopen parcours schemert nog het meeste door in je dagelijkse werk?
Dries — “Ik wou eigenlijk schilderkunst gaan studeren maar dat kreeg niet de goedkeuring van mijn ouders. Kunst restorator leunde daar het dichtst bij aan en is toch ook een echte metier. Ik wist al snel dat ik er niets mee wilde doen maar heb er toch veel uit geleerd: vooral materiaalleer en die gevoeligheid voor handwerk. Mijn tijd als klusjesman in Frankrijk en de culturele tour door Italië hebben me geleerd onbevreesd dingen te doen, alleen knopen door te hakken en buiten de lijntjes durven te denken.
Mijn job als meubelmaker voor een meubelontwerper heeft me doen beslissen om interieurarchitectuur te gaan studeren. Ik werkte als student in een videotheek maar had eigenlijk veel vrije tijd, zo kon ik 2 grote tentoonstellingen zelf vormgegeven: de tentoonstelling van Karel Maes in het Felix de Boeck museum en “the meeting between the tragic and the funny” in het Hessenhuis. Hierdoor geraakte ik na 3 pogingen eindelijk binnen bij B architecten, waar ik bijvoorbeeld aan het MAS mee werkte.
Op mijn 33ste nam ik de beslissing om zelfstandig te beginnen, en ik voel me nog altijd een gigantische vrijbuiter die zijn goesting kan en mag doen.”
Hoe komen klanten bij je terecht?
Dries — “Vaak via via, via klanten, en ook via vrienden breidt dat snel uit. Ik heb ook redelijk snel media aandacht gekregen en van in het begin alles consequent gedocumenteerd op Facebook. Vaak postte ik iets over een project, en kwam dezelfde dag nog een nieuw project binnen. Nu kan ik 6 maanden vooruit kijken, dat is wel comfortabel, zelfs voor een vrijbuiter.”
Hoe probeer je zo uniek mogelijk te blijven in een wereld waar inspiratie (en copycats) binnen handbereik en op de loer liggen?
Dries — “Ik denk dat proberen vooral een heel slecht idee is. Iedereen die met creatie bezig is, heeft toch een eigen soort programmatie: een bijna dwangmatige manier van werken volgens een zelfde soort stramien. Ik ben er eigenlijk gewoon niet zo hard mee bezig en focus ik me op handelen vanuit een buikgevoel.”
Otten staat bekend om zijn realisaties voor particulieren, maar soms kan hij verleid worden tot een samenwerking met project ontwikkelaars, al blijft hij graag weg van de massaproducties.
Render special room / Arc Luik
Render special room / Arc Luik
Render special room / Arc Luik
Kan je ons iets meer vertellen hoe de samenwerkingen met LIFE juist tot stand kwamen?
Dries — “Een eerste project was het ontwerpen van special rooms in een project in Luik. Dat is helaas nooit vergund geraakt, maar er bestaan wel hele coole renders van! Dit was in samenwerking met Sam Peeters van Studio Contekst.
Daarna was er de kamer in de Prins toren, op vraag van Luis Zamorano Garrote van Enof studio. Daarbij vertrokken we vanuit het materiaal linoleum omdat we er heel graag mee werken, en kozen we voor de kleur Berlin Red om de kamer warmte te geven. Een zeer universele, klassieke kleur. Als laatste was het deze pop-up in de Kammenstraat, waarbij we de in het oog springende jumping palen gebruikten en deze gele linoleum kleur hier plaatsten, versterkt door het licht erboven om de zone een extra gloed te geven. De verdere inrichting moest vooral heel pragmatisch zijn.”
“We zijn vertrokken vanuit het materiaal linoleum omdat we er heel graag mee werken, en kozen voor de kleur Berlin Red om de kamer warmte te geven. Een zeer universele, klassieke kleur.”
Special room / Prince Antwerpen – Picture by Studio KATHAN
Hoe kom je tot dergelijke ontwerpen en sommige van die kleurencombinaties?
Dries — “Soms vertrekken we vanuit een liefde voor een materiaal, een object, een bepaalde kleur, maar meestal is het gewoon werken op een plan en wroeten. Niet content zijn en blijven zoeken tot het klopt.”
Opbouw Pop-up tweedehandswinkel / For The Love Of LIFE Antwerpen – Picture by Studio KATHAN
Met For the Love of LIFE creëerde LIFE een pop-up tweedehands winkel met een Sociale Economie om zo haar steentje bij te dragen aan een duurzamere maatschappij. Zijn dit dingen die je ook in je eigen werk probeert te doen?
Dries — “Een van de realiteiten van een interieur designer zijn, is dat je eerder voor een select publiek werkt, en niet zozeer een impact op grotere schaal kan genereren zoals bijvoorbeeld een stedenbouwkundige planner. Daarom vind ik de afwisseling met publieke opdrachten zo leuk, zoals de 3 zwembaden voor stad Antwerpen, een winkel of restaurants waar meerdere mensen van kunnen genieten en niet enkel de persoon die ervoor betaald heeft. Het brengt de dingen terug in balans en is eigenlijk de overtreffende trap. Het is sociaal relevant en dat vind ik belangrijk. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan, en dat mag nog.”
We zullen het zo doorgeven! Werk je zelf ook vaak met gerecycleerde materialen?
Dries — “Bij een van de projecten die ik deed, trok ik op de dag van het grof huisvuil met twee camionetten door de stad. We laadden alles in dat er nog deftig uitzag, en van hieruit bouwden we een hele winkelinrichting op. Project Diamant was een winkel van een Duitse ontwerpster in de Zakstraat in Antwerpen i.s.m. Lieven Segers en een 0 euro project. Zuiver met gerecupereerde materialen zonder aan greenwashing te doen of het als marketing tool te gebruiken.
Jammer genoeg is het soms financieel interessanter om nieuwe materialen te gebruiken, maar als het relevant is en het kan, waarom niet? Zo werken we nu aan een ontwerp van een nieuw kantoor en gebruiken we hiervoor oude deuren via RotorDC. Zij zijn gespecialiseerd in het ontmantelen van oude gebouwen en recupereren zo herbruikbare materialen in hun atelier en verder werden de oude bureaubladen herwerkt tot maatmeubilair voor het nieuwe kantoor.”
0 euro project in samenwerking met Lieven Segers / Diamant Antwerpen – Picture by Lieven Segers
Als we jou vragen voor welk droomproject we je op elk uur van de dag mogen opbellen…?
Dries — “Een brutalistisch, modernistisch huis of hotel op een strand aan een rotskust zoals de villa Eileen Grey op Roquebrune-Cap-st.Mar- tin. Mag in Frankrijk of Griekenland.”
En een klein gelukske?
Dries — “Een volle gastank!” (zonder aarzelen)
En zo is de vrijbuiter in Dries Otten nooit ver weg.
Geschreven door Hazel De Herdt.
